Japońska zielona herbata to najdroższy gatunek zielonej herbaty na świecie. Jednak tradycja picia tego napoju pochodzi z Chin i na wyspy dotarła dopiero w VI wieku. Od tej pory herbaciana kultura rozwijała się dwutorowo i niezależnie od siebie.
Japońska kultura herbaciana
Jeśli wierzyć legendzie, pierwszą herbatę wypito w Chinach w 2727 w. p.n.e. Za jej odkrywcę uważa się cesarza Shen Nung, któremu wiatr zdmuchnął liście dzikiego krzewu herbacianego wprost do filiżanki. Herbata więc, obok wody, to najstarszy napój na świecie. Ale kultura herbaciana w Japonii nie sięga tak daleko. Rozpoczyna się za czasów księcia Shotoku, który otworzył zamknięty do tej pory kraj na handel z sąsiadami. W ten sposób do Japonii dotarł nie tylko buddyzm, ale także krzewy herbaciane i dwóch chińskich mnichów, znających sekrety ich uprawy. Rośliny posadzono niedaleko stolicy- Kioto.
Japońska zielona herbata na przestrzeni wieków
Początkowo zieloną herbatę pito tylko na dworze cesarskim, jako lekarstwo. Stopniowo jej konsumpcja rozszerzała się na wyższe klasy społeczne i mnichów. W okresie Heian (784- 1185) zielona herbata stała się luksusem dostępnym dla wszystkich i powstała ceremonia jej parzenia oraz akademie herbaciane, istniejące do dziś (na przykład szkoła Tendai Shu).
Zielona herbata: Japonia kontra Chiny
Z biegiem lat japońska metoda parzenia herbaty zaczęła różnić się od chińskiej. Oprócz odmiennych warunków uprawy (wulkaniczne gleby, słone wiatry) także proces produkcyjny przebiegał inaczej. Podczas gdy w Chinach liście herbaty prażono na wokach, w Japonii by zatrzymać fermentację stosowano parę. Proces ten nazywa się uji i nadaje herbacie charakterystyczny smak. Napar zachowuje przy tym więcej zdrowych składników.
Kolejną osobliwością japońskiej zielonej herbaty jest ograniczanie słońca. Całe plantacje przykrywa się matami. Pomysł ten pochodzi z XIX wieku i, poprzez zatrzymanie fotosyntezy, nadaje napojowi niepowtarzalny smak. Do takich niezwykłych herbat należą Matcha i Gyokuro.
Rozwinięciem metody uji jest zwijanie liści herbaty na kształt igieł, w odróżnieniu od ich zwijania, praktykowanego w Chinach. Dlatego japońska zielona herbata nawet wyglądem różni się od chińskiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz